Henri-Victor Wolvens (1896 - 1977) wordt traditioneel ingedeeld bij de animisten. De naam van de stroming komt van Paul Haesaerts: hij meende met kunstenaars als Albert Van Dyck, War Van Overstraeten, Jozef Vinck, Albert Dasnoy en anderen een groep gelijkgestemde schilders te ontwaren die de verregaande vervormingen van het expressionisme te extreem vonden. De schilders van Latem beleefden tussen de twee wereldoorlogen in Vlaanderen namelijk hun gloriedagen. Ze dreigden zowat alles en iedereen met hun geweld te overstemmen. De reactie kwam van de animisten: zij wilden gevoeliger, introverter, menselijker schilderen. Maar behoort Wolvens werkelijk tot deze (of gelijk welke) groep?
De tentoonstelling in het JSM, die een vijftigtal schilderijen telde van de Brusselse Bruggeling, gaf het antwoord op de vraag: Wolvens was in de eerste plaats Wolvens, een onvervalst en origineel schilderstalent. Waar men bij andere kunstenaars al eens kan twijfelen of het zwaartepunt van hun oeuvre nu bij de schilderijen, de tekeningen of de grafiek ligt, neemt Wolvens vanaf het begin alle twijfel weg. Hij heeft alle technieken beoefend, maar hij is een schilder pur sang.