Liefde en armoede (1888 - 1899)

Een tweede huwelijk

In Brussel kwam Jakob in contact met Jean Raymond Dedeyn, advocaat in Sint-Joost-ten-Node. Hij werd naar Verviers gestuurd voor een opdracht. Hier ontmoette hij Malvina, de dochter van de advocaat. Smits werd verliefd op Malvina. De liefde was wederzijds. In 1888 vroeg Jakob Malvina ten huwelijk, dit zeer tegen de zin van  haar vader. Hij onterfde zijn dochter toen ze instemde om met Jakob te trouwen.

Voor Malvina was de overgang van het mondaine bestaan in Brussel naar een armoedig leven in Achterbos een schok. Ze sprak de taal niet en had weinig contact met de plaatselijke bevolking.

Er volgde een periode van armoede, intens werk en gezinsgeluk. Jakob en Malvina kregen vijf kinderen: Boby, Marguerite, Madeleine, Kobe en Alice.

Jakob Smits, Malvina, 1894


Van impressionisme naar symbolisme

Jakob keerde zich af van het impressionisme. Zijn werk werd symbolistisch. Zelf omschreef hij deze periode als ‘eenvoudig, symbolistisch, poëtisch en echt’. Voor zijn aquarellen op goudgrond kreeg hij in 1897 op tentoonstellingen in München en Dresden een gouden medaille.

Thematisch werkte hij vaak Kempische interieurs of landschappen uit, waarin religieuze figuren werden geplaatst. Daarnaast maakte hij krachtige portretten van mensen uit zijn omgeving. In deze periode oogstte Jakob veel erkenning voor zijn werk, zowel in binnen-, als in buitenland.

Jakob Smits, Mater Amabilis I, 1894


Het Malvinahof

Jakob en Malvina huurden een klein boerenhuisje in Mol-Achterbos, dat ze later voor 2000 frank (50 euro!) konden kopen. In de tuin liet Jakob een prieeltje bouwen voor Malvina, die een zwakke gezondheid had en hier in de natuur tot rust kon komen.

Verschillende bezoekers vonden hun weg naar de woning van Jakob. Zowel ministers, senatoren, muzikanten als kunstenaars werden in Het Malvinahof ontvangen. Stilaan vormde zich een echte kunstenaarskolonie in Mol.

Jakob Smits, Malvinaprieel bij maanlicht


Harde winters

Ondanks lovende commentaren, bleef Jakob met financiële problemen kampen. Het gezin Smits kende enorme ontbering. De winters in het kille boerenhuisje waren koud en hard. Zijn atelier was niet meer dan een oude schuur met een strooien dak. Jakob begon te experimenteren met doeken en zeilen om de lichtinval naar zijn hand te zetten. Zijn bijna maniakale fixatie op het licht is één van de trekken die hij met zijn grote voorbeeld Rembrandt gemeen had.

Het noodlot teisterde het gezin van Smits voortdurend. In 1895 overleed zijn dochtertje Madeleine. Ze was pas 14 dagen oud. In de barre winter van 1898 werd de kleine Alice ernstig ziek. Ook Malvina was volledig verzwakt. Alice overleed op nieuwjaarsdag 1899. Ze was pas één jaar geworden. Malvina stierf 6 dagen later.