Smits zijn bewondering voor Rembrandt was niet enkel imitatie, maar een voortdurende zoektocht om zich aan zijn grote voorbeeld te meten en tegelijkertijd zijn eigen stijl te ontwikkelen.
Traditie en vernieuwing in de Kempen
Smits gebruikte Rembrandts invloeden als inspiratie om zijn eigen stijl te ontwikkelen. Hij plaatste Bijbelse figuren in eigentijdse Kempense landschappen en interieurs, waardoor hij traditie en vernieuwing combineerde.
Een schilderij met een geladen titel
Het schilderij Il n’a pas une pierre pour reposer la tête of in het Nederlands Hij heeft geen steen om zijn hoofd op te leggen situeert binnen de late stijl van Jakob Smits. Het werk is een sterk voorbeeld van hoe Smits in zijn latere periode religieuze thema’s combineerde met de Kempense realiteit.
Het schilderij toont sterke contrasten tussen licht en donker, wat doet denken aan het clair-obscur van Rembrandt. Smits paste deze techniek toe in de interieurs van Kempische boerderijen.
Zwervende kunstenaar
De titel verwijst naar Christus die geen vaste verblijfplaats had, wat symbool staat voor de zwervende kunstenaar en de menselijke zoektocht naar betekenis. Dit werk sluit aan bij Smits' visie dat de kunstenaar een intermediair is tussen hemel en aarde.
Verwijzingen naar Van Gogh
Het donkere Kempense interieur in dit werk wordt vergeleken met De aardappeleters van Vincent van Gogh. Beide schilderijen tonen de eenvoudige, harde leefwereld van de gewone mens, maar met een diepere symbolische lading.
Spirituele symboliek en realisme in balans
Smits gebruikte in zijn late werk steeds eenvoudigere composities en strakkere lichtcontrasten, waarmee hij een unieke combinatie maakte van spirituele symboliek en realisme.